Hukuk Arapça kökenli bir sözcük olup, TDK’da yer alan tanımlar doğrultusunda yer aldığı cümleye göre mecaz ya da gerçek anlamda kullanılabilmektedir. Toplumu düzenleyen ve devletin yaptırım gücünü belirleyen yasaların bütünü, tüze ve bu yasaları konu alan bilim, ya da haklar anlamında kullanıldığı gibi hukuk bilimi açısından teknik bir anlamda yasaların ceza ile ilgili olmayıp alacak, verecek ve tazminat gibi davaları ilgilendiren bölümünü tanımlamak için kullanılmaktadır. Mecaz olarak ise aradaki ilişkiyi vurgulamak adına ahbaplık, dostluk anlamında kullanılmaktadır. Günlük yaşamda, “hukuk” kelimesi cümle içerisinde kullanılırken, kelimeye eklenen sesli ile başlayan ekler gerek yazı dilinde gerekse de telaffuzda kelimenin sonunda yer alan “k” harfini yumuşatarak “ğ” şekline getirmektedir. Halbuki pek çok Arapça sözcükte yumuşama olmamaktadır. “Evrak”, “merak”, “tebrik” gibi sözcümler sesli ile başlayan bir ek aldıklarında bu kelimeler Türkçe olmadıkları için genel dil bilgisi kurallarının aksine son harflerinin yumuşayarak değişime uğramaması gerekmektedir. “Hukuğu” şekline bir kullanım yanlıştır.
Doğru yazımı:
hukuğu, hukuğa, hukuğun (Yanlış kullanım)
hukuku, hukuka, hukukun ✓ (Doğru kullanım)
Cümle içinde örnek kullanım:
Bu saçma düşüncelerinden ve davranışlarından vazgeçerse onu affedebilirim, dün tanışmadık ki, bunca yıllık hukukumuz var.
Bir Cevap Yaz
